پل دارد افتتاح می شود. پل طبیعت. فردا. پنج سال پیش بیشتر به یک رویا شبیه بود. اما لیلا پایش ایستاد. رویایش را محقق کرد. حالا چیزی دارد که تا آخر عمرش بتواند به همه نشان دهد و بگوید «این را من طراحی کرده ام». آدمها به اندازه رویاهایی که به آنها زندگی بخشیده اند زنده می مانند.
پی نوشت: برای دریافت اطلاعات بیشتر در باره پل طبیعت، این مقاله را بخوانید.
چه رویای قشنگی و چه خوب که تحقق یافت
بیشتر از این پستت این حس رو گرفتم که چقدر خوبه آدم رویا داشته باشه در درجه اول و بعدش اینکه رویای بزرگ داشته باشه. مثل رویای لیلا…
چقدر نوشته های شما رو دوست دارم حال منو خوب میکنه
چه خوب… ممنون!
واو!!!! واقعا چه کیفی می کنه…من از تصور این حسم سرخوشم
ببخشيد ميتونم اسم دقيق دوستتون رو بپرسم چون يكي از همكاران من به اسم بهرنگ بني ادم اين پل رو طراحي كرده و براي اجراش كلي بدبختي كشيدن و هي تو اين سازمانهاي مختلف جلسه رفتن و با ادم هاي جورواجور صحبت كردند تا حالا اسم دوست شما رو نشنيده بودم ميشه بگيد كي ان و كجا كار ميكنند؟
http://realiran.org/irans-largest-pedestrian-bridge-inaugurates-tehran/
لیلا عراقیان. شرکت دیبا.