و ما این روز را در تاریخ ثبت می کنیم تا همیشه یادمان باشد که امروز روزی است که همسر به این حقیر افتخار داده و وبلاگ ما را مزین کرده و یکی از نوشته هایمان را خواندند؛ برای اولین بار بعد از ۶ ماه که از شروع نوشتن این وبلاگ و دو سال و شش ماه که از شروع نوشتن وبلاگ رها می گذرد. البته هر چه می گردیم ردی از آی پی خودمان پیدا نمی کنیم؛ نه در اینجا و نه در پرشین بلاگ. ولی شاید ما اینقدر بی سوادیم که بلد نیستیم یک جوری برویم وبلاگ بقیه را بخوانیم که نفهمند ما بوده ایم… به هر حال مراتب خرسندی خود را از این اتفاق میمون ابراز می نماییم و آرزومندیم که قدمشان برای ما مبارک باشد.
پی نوشت:
۱- چون می دونم که امروز بار اول و آخرش بوده خیالم راحته که این رو نمی خونه! شما هم نگران نباشین.
۲- اگه اومدین و دیدین که من نوشته هام خیلی خیلی خوب شده بدونین تاثیر امروز بوده.