مرا به یاد بیاور…

مرا به یاد بیاور… نه با بیماری و تنهایی و درد و غربت… مرا به یاد بیاور…  با عشق، با هیجانم از رشد موجودی که من به دنیایش آورده ام، با شوقم برای ایجاد روزهایی بهتر برای دوستان و خانواده ام، با شادیم از زندگی در شهری که مفتون اش شده ام، با لبخندم که حتی شنیدن آهنگ های غمناک هم تاثیری در کمرنگ شدنش ندارد، با شگفتیم از دیدن آدمهایی که بیش از آخرین حد تصور من «انسان» هستند و با خوشحالیم از اینکه آنها مرا می پذیرند و برایم احترام قائلند، با احساس مثبتی که نسبت به خودم و تواناییهایم دارم،… مرا با همه چیزهای خوب به یاد بیاور…