عجب عالمی است این دنیای وبلاگ

من الان ۱۳۰ روز است که وبلاگم را درست کرده ام و توی این ۱۳۰ روز ۱۷۰ پست نوشته ام. این یعنی بیشتر از یک پست در روز که به نظرم خیلی عدد زیادی است. بعضی وقتها با خودم فکر می کنم که چقدر حرف در من جمع شده بوده و احتمالا اگر با وبلاگ خوانی و وبلاگ  نویسی آشنا نمی شدم حتما می ترکیدم! البته این آشنایی هنوز در مرحله جنینی است ولی همین که چند تا وبلاگ پیدا کرده ام که دنبال می کنم و چند نفر هستند که وبلاگ مرا دنبال می کنند برایم کافیست. لامصب چه لذتی دارد وبلاگ خوانی. از بچگی هم همیشه دوست داشتم بروم دفتر خاطرات خواهرهایم را بخوانم اما هیچوقت به خودم اجازه ندادم. حالا از اینکه وبلاگ اجازه می دهد که بخش های عمومی خاطرات روزانه ات را بگذاری که همه بخوانند واقعا خوشحالم. شاید این بهترین بخش دنیای دیجیتال باشد. به قول فرانسویها… moi, j’aime bien