پل دارد افتتاح می شود. پل طبیعت. فردا. پنج سال پیش بیشتر به یک رویا شبیه بود. اما لیلا پایش ایستاد. رویایش را محقق کرد. حالا چیزی دارد که تا آخر عمرش بتواند به همه نشان دهد و بگوید «این را من طراحی کرده ام». آدمها به اندازه رویاهایی که به آنها زندگی بخشیده اند زنده می مانند.
پی نوشت: برای دریافت اطلاعات بیشتر در باره پل طبیعت، این مقاله را بخوانید.
چه رویای قشنگی و چه خوب که تحقق یافت
بیشتر از این پستت این حس رو گرفتم که چقدر خوبه آدم رویا داشته باشه در درجه اول و بعدش اینکه رویای بزرگ داشته باشه. مثل رویای لیلا…
چقدر نوشته های شما رو دوست دارم حال منو خوب میکنه
چه خوب… ممنون!
واو!!!! واقعا چه کیفی می کنه…من از تصور این حسم سرخوشم
ببخشید میتونم اسم دقیق دوستتون رو بپرسم چون یکی از همکاران من به اسم بهرنگ بنی ادم این پل رو طراحی کرده و برای اجراش کلی بدبختی کشیدن و هی تو این سازمانهای مختلف جلسه رفتن و با ادم های جورواجور صحبت کردند تا حالا اسم دوست شما رو نشنیده بودم میشه بگید کی ان و کجا کار میکنند؟
http://realiran.org/irans-largest-pedestrian-bridge-inaugurates-tehran/
لیلا عراقیان. شرکت دیبا.