سیستم امتیاز دهی زنانه

دارم یک کتاب می خوانم در باره تفاوت های رفتاری زنان و مردان. این کتاب را یکی از دوستانم زمانی که ازدواج کردم داد و گفت که حتما بخوانم. من نخواندم. چون اسمش این است: چرا مردان زیاد دروغ می گویند و چرا زنان زیاد غر می زنند. نه من اهل غر زدن بودم و نه همسر اهل دروغ. پس کتاب برایمان موضوعیت نداشت.
چند وقت پیش یک مهمان همین کتاب را از کتابخانه کشید بیرون و خواند. البته برای رفعِ سر رفتنِ حوصله. اما خوشش آمد و به من هم توصیه کرد بخوانم. به نظرش همه چیزهایی که گفته در مورد مردها درست است و اگر زنان بدانند بهتر می توانند رابطه را مدیریت کنند. (البته این گزاره خودش کلی جای بحث دارد.)
یک فصل کتاب راجع به سیستم امتیاز دهی در زنان است. اینکه هر کاری، چه بزرگ باشد و چه کوچک، از نظر زنها فقط یک امتیاز دارد؛ مگر اینکه به مسائل عاطفی مربوط بشود که در اینصورت امتیازش بیشتر است. یعنی این که مردی هشت ساعت در روز کار کند یا این که هشت دقیقه ظرفهای شام را بشورد از نظر همسرش هم ارزش است. من شخصا خودم هیچوقت اینجوری به موضوع نگاه نکرده بودم اما … در مورد من یکی که کاملا صادق است. من ترجیح می دهم همسر ۲۰ تا کار کوچک انجام دهد تا یکی دو کار بزرگ. اینجوری بیشتر به چشمم می آید. اما یک چیز دیگر هم هست که توی کتاب ننوشته. آن هم اینکه یک کار نامناسب مرد ممکن است تمامی امتیازات مثبتی را که او در طول یک سال گرفته  از بین ببرد. دقیقا با همان منطقی که می گویند اگر صلوات بفرستی به ازای هر یکی اش یک خانه در بهشت برایت ساخته می شود اما اگر یک کار بد بکنی همه آنها به یکباره توی آتش می سوزند و نابود می شوند… همان.