بخوانید فاتِحَه

جمله ای که بیش از همه چیزهایی که در عمرم خواندم ذهن مرا با خودش درگیر کرده، نوشته ای بوده روی دیوار مدرسه، روز اول مهر سال اول دبیرستان. «برای بعضی هر روز می توان جشن تولد گرفت و بر قبر عمودی بعضی می توان هر روز فاتحه خواند.» سالها سعی می کردم معنایش را بفهمم و نمی فهمیدم. سالها می فهمیدم و نمی فهمیدم. چند سال طول کشید تا لمسش کنم. امروز می دانم که تنها کسانی که می توان هر روز برایشان جشن تولد گرفت کودکان هستند؛ همه آدم بزرگها هم نه هفته ای یکی دوبار فاتحه لازم می شوند. مثل الان من. بخوانید فاتحه مع الصلوات…
این نوشته در تردیدها و دغدغه ها, یادداشت های روزانه ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.