زنده باد دنیای مصرف گرایی

دیروز توی تراموا به دستکشم نگاه کردم. سر انگشتانش سفید شده بود. کهنه شده بود. اول فکر کردم که باید بروم یک دستکش جدید بخرم. بعد یادم آمد که چند سال است که این دستکش را دستم می کنم. چندین سال. شش سال مثلا. روزی را یادم آمد که این را خریده بودم. با بچه ها قرار بود برویم توچال برف بازی. بعد… بارهای بعد و همه آدمها و خاطرات و… جاهایی که توی آنها یکی از پیکسل های سیاه دستکش جا مانده. به این فکر کردم که من یک چیزی را که بیش از یک مدتی داشته باشم دیگر نمی توانم بگذارم کنار. این دستکش را هم. غیر از اسیر گرافیک و عدد… اسیر خاطراتم هم هستم. خوب است که دنیای مصرف گرایی نمی گذارد که اشیا جزئی از خاطرات آدم بشوند. اما حالا که این یکی شده… اشکال دارد که دستکش های آدم سر انگشتانش سفید باشد؟

10 دیدگاه دربارهٔ «زنده باد دنیای مصرف گرایی»

آیدین می‌گوید:

جمعه, 24 اکتبر 2014 در 15:23

نه….خیلی از لباسها و وسایل من مال ۲۰ سال پیشه که انقدر دوستشون دارم و خوب موندن که حاضر نیستم از دستشون بدم با یک دنیا خاطره
- عتیق می‌گوید:
  
  جمعه, 24 اکتبر 2014 در 19:19
  
  اوووووووووه… برای من چیزهایی که مال قبل از ازدواجم هستن جنبه تقدس دارن یه جورهایی. اگه به موقع ندم یه جیزهایی رو بره دیگه نمی تونم. اونوقت دیگه جایی برای خودم نمی مونه قاطی چیزهایی که بعضی هاشون رو حتی یادم نیست برای جی نگه داشتم.
مسافریادگیرنده می‌گوید:

شنبه, 25 اکتبر 2014 در 08:41

نه اشکالی نداره.
من هم مثل توام. فقط بدیش اینه که من به خاطراتم هم خیلی متصل هستم انگاری توی ذهنم یک فیلم دارم از گذشته هام. هی فلش بک میشه…آزاردهنده است عتیق جان…
- عتیق می‌گوید:
  
  سه‌شنبه, 28 اکتبر 2014 در 11:14
  
  ولی به نظرم زمان که بگذره حس های بد از ذهن آدم می ره و فقط چیزهای خوب می مونه. آدم فراموش می کنه سختی ها رو. خیلی زود.
هما می‌گوید:

شنبه, 25 اکتبر 2014 در 18:43

🙂 چه زیبا به پوشاک اینطوری نگاه نکردم… 🙂 چقدر حس تعلق داری! من خاطراتمو به لباس و این جور چیزا نمی چسبونم 🙂 ولی به کادوهایی که گرفتم چرا 😛
- عتیق می‌گوید:
  
  سه‌شنبه, 28 اکتبر 2014 در 11:14
  
  من خاطراتم رو به همه چی می چسبونم!
زری می‌گوید:

یکشنبه, 26 اکتبر 2014 در 00:42

من هم مصرف گرا نیستم ولی اصلا خاطره بازی باهاشون نمی کنم. به نظرم اره خب عزیزم عیب داره.
شیوا دالان بهشت می‌گوید:

دوشنبه, 27 اکتبر 2014 در 13:22

منم همینطور هستم و کلی با اشیا و لباس ها و … خاطره دارم و نگهشون میدارم حتی گاهی اگه بشه تاریخ اون روز و اتفاق رو کنارشون مینویسم . به نظرم لذت بخش هست که از آدها و روزهایی که دوسشون داریم خاطره داشته باشیم
- عتیق می‌گوید:
  
  سه‌شنبه, 28 اکتبر 2014 در 11:13
  
  من تازگی ها یه کار دیگه می کنم. روزهایی که برام خیلی خاطره انگیزن یا با یه کسی که خیلی دوستش دارم می رم بیرون یه گوشواره بدلی می خرم. به عنوان یه یادگاری از اون روز. بعد هر وقت گوشواره رو می اندازم خاطرات و حس خوبش برام تداعی می شه.
میچکا می‌گوید:

دوشنبه, 27 اکتبر 2014 در 17:00

من بعضی چیزایی که خیلی برام مهمه رو نگه میدارم ولی بعضی وقتا چند سال بعدش یهو میبینم اِ این چند وقته اینجا بوده من بهش سر نزدم! ممکنه دیگه برام اونقدرا مهم نباشه! ولی بعضی چیزا که بهش خاطره زیاد چسبیده رو واقعا نمیشه کنار گذاشت.
به قول هیوا مسیح: هر جای راه و خانه های پشت سرم، یک تکه خاطره به جایی چسبیده است…