به در گفتیم که دیوار بشنود…

یعنی من نمی فهمم که چطور بعضی آدمها اینقدر در مورد خودشان متوهمند. طرف را در حد سلام و علیک می شناختم قبلا … حالا هر پستی که توی وبلاگم می گذارم به خودش می گیرد و بعدش یک نامه مفصل برایم می نویسد که اینجور و آنجور. البته از آنجاییکه ایشان کلا فقط چیزهای خوب را به خودشان می گیرند احتمالا متوجه نخواهند شد که مخاطب خاص این پست هستند.
این نوشته در یادداشت های روزانه ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.