بد شده ام

یعنی یک آدم پاچه گیر و انتقام جویی شده ام که خودم هم می ترسم از خودم. تا امروز شده سه نفر کامل و چند تا نصفه نیمه. سومی دچار سوء تفاهم شده بود و من کاری نکردم تا در بیاید از اشتباهش. دومی را هم همینطور. اولی را با یک جواب سربالا دور کردم از خودم. انگار که افتاده باشم به خانه تکانی روابط آزار دهنده ام. یک جور بی خیالی خاصی گریبانگیرم شده. برایم اصلا مهم نیست که دیگران ذهنشان با برداشت اشتباهی که از من و رفتارهایم دارند درگیر شود. برایم مهم نیست. یعنی آدم بدی هستم؟؟؟
این نوشته در یادداشت های روزانه ارسال شده است. افزودن پیوند یکتا به علاقه‌مندی‌ها.